Ciekawe mysli pana Hansa Hoppe za http://wolnosciowecytaty.blogspot.de

Ciekawe mysli pana Hansa Hoppe za http://wolnosciowecytaty.blogspot.de

Państwo to zło niekonieczne.

Demokracja nie ma nic wspólnego z wolnością. Demokracja jest miękką odmianą komunizmu, rzadko w historii idei była czymkolwiek innym.

Nie, państwo wcale nie jest wynikiem umowy! Nikt przy zdrowych zmysłach nie zgodzi się na taką umowę. Mam dużo umów w moich zasobach, ale nigdzie nie ma niczego takiego jak to. Państwo jest wynikiem agresywnej siły i ujarzmiania. To ewoluowało bezpodstawnie, podobnie jak gang pod pretekstem ochrony.

Nie może być socjalizmu bez Państwa, i tak długo, jak jest Państwo jest socjalizm. Państwo jest więc instytucją, która wprowadza socjalizm; i ponieważ socjalizm opiera się na agresywnej przemocy skierowanej przeciwko niewinnym ofiarom, agresywna przemoc jest naturą każdego państwa.

Konflikt nie jest nieunikniony. Jednak jest bezsensownym rozważać instytucję państwa jako rozwiązanie problemu ewentualnego konfliktu, ponieważ to właśnie instytucja państwa, czyni konflikt nieuniknionym i nieustannym.

Co jest prawdziwe, sprawiedliwe i piękne nie jest określane w głosowaniu powszechnym. Masy wszędzie są ignorantami, krótkowzrocznymi, motywowanymi zawiścią i łatwo je oszukać. Demokratyczni politycy muszą odwoływać się do tych mas, aby być wybranymi. Kto jest najlepszym demagogiem wygrywa. Niemal z konieczności więc, demokracja doprowadzi do wypaczenia prawdy, sprawiedliwości i piękna.

Egalitaryzm, w każdej formie i kształcie, jest nie do pogodzenia z ideą własności prywatnej.

To państwa są odpowiedzialne za śmierć setek milionów ludzi i niezmierzone zniszczenia w samym tylko XX wieku. W porównaniu z tym, ofiary przestępstw prywatnych są prawie pomijalne.

Jeśli agencja jest ostatecznym sędzią w każdym przypadku konfliktu, to również sędzia we wszystkich konfliktach z udziałem własnym. W konsekwencji, zamiast jedynie zapobiegać i rozwiązywać konflikty, monopolista w dziedzinie podejmowania decyzji spowoduje i sprowokuje konflikt w celu rozstrzygnięcia go na swoją korzyść. Oznacza to, że jeśli można prosić się o sprawiedliwość tylko do państwa, sprawiedliwość będzie wypaczona na rzecz państwa, konstytucji i sądów najwyższych bez względu na przepisy.

Demokracja sprawia, że ​​tylko źli i niebezpieczni ludzie dotrą na szczyty władzy.

Państwo poświęca dużo czasu i wysiłku aby przekonać opinię publiczną, że to nie jest tak naprawdę to co jest i że skutki jego działania są pozytywne, a nie negatywne.

Dzięki bankowi centralnemu, większość ekspertów finansowych i ekonomicznych, umieszczając ich na liście płac, można zamienić w propagandystów rządowych wyjaśniających jak alchemicy  jak kamienie (papier), można zamienić w chleb ( bogactwo).

Niedawno zakończony XX wiek charakteryzował się poziomem łamania praw człowieka  nieporównywalnym w ludzkiej historii. W swojej książce "Śmierć przez Rząd", Rudolph Rummel szacuje około 170 milionów zgonów spowodowanych przez rządy w XX wieku. Historyczne dowody wydają się wskazywać, że zamiast ochrony życia, wolności i dążenia do szczęścia swoich obywateli, rządy muszą być uznane za największe zagrożenie dla ludzkiego bezpieczeństwa.

Więcej papierowych pieniędzy nie może stworzyć bogatszego społeczeństwa, oczywiście - to jest po prostu więcej zadrukowanego papieru. W przeciwnym razie, dlaczego jest tak, że wciąż istnieją kraje biedne i tyle biednych ludzi wokół? Ale więcej pieniędzy sprawia, że ​​jego monopolistyczny producent (Bank Centralny) i jego początkowi odbiorcy (rząd, duże banki i ich główni klienci) bogacą się kosztem osób otrzymujących pieniądze w późniejszym czasie.

The monopolizacja pieniądza i bankowości jest ostatecznym filarem, na którym opiera się nowoczesne państwo. W rzeczywistości, jest to najbardziej ceniony instrument zwiększania dochodów państwa. Nigdzie indziej państwo nie może połączyć redystrybucji i eksploatacji w bardziej bezpośredni sposób, szybki i bezpieczny niż w monopolizacji pieniężnej i bankowej. I nigdzie indziej, manipulacje państwa są mniej zrozumiałe niż tutaj.

Amerykański model demokracji - musi być traktowany jako historyczny błąd, ekonomicznie jak i moralnie. Demokracja sprzyja krótkowzroczności, marnotrawstwu kapitału, nieodpowiedzialności i relatywizmu moralnego. To prowadzi do stałych i przymusowych podatków, redystrybucji bogactwa i niepewności prawnej. Jest to szkodliwe. Promuje demagogię i egalitaryzm. Jest agresywne i potencjalnie totalitarne wewnętrznie, w stosunku do własnej ludności, jak również na zewnątrz. W sumie, to prowadzi do dramatycznego wzrostu władzy państwowej, co przejawia się w wielkości klasy pasożytniczej, oraz w zakresie i inwazyjności ustawodawstwa państwowego. Demokracja jest skazana na upadek, tak jak sowiecki komunizm.

Państwo to instytucja prowadzona przez bandy morderców, rabusiów i złodziei, otoczone przez gorliwych katów, propagandystów, pochlebców, oszustów, kłamców, klaunów, szarlatanów i użytecznych idiotów - instytucji, która brudzi i kala wszystko, czego dotknie.

Królowie, którzy otrzymują swoje stanowisko poprzez urodzenie, mogą być nieszkodliwymi dyletantami albo przyzwoitymi ludźmi. Zupełnie przeciwnie, wybór rządowych władców w powszechnych wyborach sprawia, że jest praktycznie niemożliwym, aby nieszkodliwa czy przyzwoita osoba kiedykolwiek dotarła na szczyty. Prezydenci i premierzy docierają na swoje pozycje z powodu swojej efektywności w roli moralnie nieograniczonych demagogów. W ten sposób demokracja zapewnia, że tylko niebezpieczni ludzie dotrą do szczytów rządu.

Każdy przypadek przymusowej redystrybucji bogactwa i dochodu, bez względu na kryteria na jakich się opiera, oznacza zabranie czegoś jednym – tym, którzy coś posiadają – i przekazanie tego drugim – nieposiadającym. W takiej sytuacji motywacja do tego, żeby stać się posiadającym maleje, a motywacja do tego, żeby zostać nieposiadającym wzrasta. To, co posiadający ma, jest z zasady czymś „dobrym, a to, czego nieposiadający nie ma – czymś złym albo brakiem. Na tym polega istota każdej redystrybucji: niektórzy mają za dużo dobrych rzeczy, a inni za mało. Każdy więc rodzaj redystrybucji sprawia, że ludzie będą produkowali mniej jednostek dobra, a coraz więcej jednostek «zła», mniej doskonałości, a więcej niedostatku. Subsydiowanie osób, które są w biedzie spowoduje więcej biedy. Subsydiowanie bezrobotnych spowoduje, że pojawi się jeszcze więcej bezrobotnych. Subsydiowanie samotnych matek doprowadzi do tego, że będzie więcej samotnych matek itd.

System państwowych ubezpieczeń w połączeniu z jeszcze starszym systemem przymusowego szkolnictwa publicznego, w zasadniczy sposób podważa instytucję rodziny i osobistej odpowiedzialności. Zakres i horyzont czasowy osobistego zabezpieczenia zmniejsza się a wartość małżeństwa, rodziny, dzieci i związków z krewnymi obniża się, ponieważ jednostka czuje się zwolniona z obowiązku zapewnienia sobie dochodów, dbania o zdrowie, bezpieczeństwo, zgromadzenie środków do życia na starość i zapewnienia edukacji dzieciom. Nagradzane są nieodpowiedzialność, krótkowzroczność, niedbalstwo, choroby a odpowiedzialność, dalekowzroczność, staranność, zdrowie i konserwatyzm są karane.

System przymusowych ubezpieczeń emerytalnych, który ma zapewnić utrzymanie osobom starszym z podatków na osoby zarabiające (ludzi młodych) ma szczególnie szkodliwy wpływ na więzi między rodzicami, dziadkami i dziećmi. Osoby w podeszłym wieku nie potrzebują już pomocy swoich dzieci, jeśli nie zgromadziły środków na starość a młodzi (którzy mają mniej zgromadzonego bogactwa) muszą utrzymywać starych (którzy w normalnych warunkach dysponują większymi rezerwami środków) zamiast odwrotnie – tak jak zwykle w rodzinie. Oprócz tego więc, że ludzie decydują się na posiadanie mniejszej liczby dzieci – co potwierdza fakt, że od wprowadzenia nowoczesnej polityki bezpieczeństwa socjalnego wskaźnik urodzeń spadł o połowę, zmniejszył się także szacunek, którym młodzież tradycyjnie darzyła osoby starsze. Nasiliły się też zjawiska wskazujące na rozpad i nieprawidłowe funkcjonowanie rodziny: liczba rozwodów, nieślubnych dzieci, rodziców wychowujących samotnie dzieci, osób samotnych, aborcji, a także przypadków znęcania się nad dziećmi, przypadków złego traktowania rodziców i współmałżonka, życia według alternatywnych wzorców.